“Wat je hebt dat kun je ook delen. Je hoeft niet alles te houden. Je krijgt het uiteindelijk misschien niet in materie terug maar wel in een glimlach of in een dank je wel. Dit is wat ik mijn zoon leer en wat ik ook van huis uit heb meegekregen. En dit wil ik ook in Baarn bereiken. Dat mensen zich bewuster worden van armoede en wat socialer worden. Maar ook dat de schaamte weg gaat. Ik zit zelf in de schuldensanering en ik schaam me er voor geen millimeter voor. Als ik het armoedeprobleem op de kaart kan krijgen door mijn eigen situatie als voorbeeld te nemen, dan maakt mij dat niet uit.

Twee jaar geleden ging ik mij lokaal inzetten. Ik startte met “Warme hap over”, en daaruit zijn meer acties en initiatieven voortgekomen. Ik ben een zakelijk en sociaal iemand. Mijn motto is: niet lullen maar brullen. Als ik iets gedaan wil krijgen, kan ik wel eerst heel lang in discussie gaan, maar ik kan het ook gewoon gaan doen. Ik ben een gevoelsmens, mijn verstand komt op de tweede plek. En omdat je het met je gevoel doet, heb je ook meer de passie ervoor en kom je verder. Ratio, dat komt later wel.

Ik doe het voor de dankbaarheid. Met de kerstpakkettenactie hebben we echt mensen in tranen gehad. Mensen die je spontaan knuffelen. Dat is leuk. Maar iemand die je niet durft aan te kijken vanwege de schaamte en de dankbaarheid daardoor niet eens durft uit te spreken, die raakt mij echt. Vooral als er kinderen in het spel zijn.”

Tekst: Marlies Wegerif, foto: Hilde Sneep