“We hebben één reizende suikerpot. Door het zoeken en vinden van deze suikerpot ontstaan soms onverwachte contactmomenten. Dat is mooi om te zien. We kunnen het alleen maar goed hebben met elkaar, door verbindingen met elkaar aan te gaan. Verbondenheid brengt begrip. Mensen voelen zich prettig hier in Mi Casa Su Casa en gedragen zich ook zo naar anderen toe. Dat is niet iets waar ik voor zorg, dat doen we met elkaar.

In mijn functie als maatschappelijk werker met dak- en thuislozen, was een goed contact de basis om samen iets te kunnen bereiken. Nu gaat het om een kop koffie en een plek waar je mag zijn wie je bent, maar ook hier is contact met gasten de basis om iets heel lekkers te maken.

Een aantal mensen aan wie ik vertelde dat ik in Baarn een espressobar wilde starten, viel over me heen: ‘dat moet je niet doen!’ Maar ik wilde graag een plek creëren waar mensen voelen dat ze welkom zijn, waar ze kunnen genieten van eerlijke producten en goede muziek. Ik had zelf behoefte aan zo’n plek. Nu Mi Casa Su Casa goed loopt, zeggen diezelfde mensen dat ik moet uitbreiden. Maar ik vind het fijn zoals het nu is, groter is niet altijd beter.

Je hebt zo weinig zekerheden in het leven, het enige dat zeker is, is dit moment. Morgen is onzeker. Dus alles wat ik nu kan doen, wil ik ook nu doen. Ik ga daarin heel erg op m’n gevoel af. Er is dan ook geen uitgedacht concept voor Mi Casa en ik zet commercie niet altijd op de eerste plaats. De kopjes, handgemaakt door een Utrechtse keramiste…ze zijn misschien niet noodzakelijk. Maar waar het mij om gaat is dat ze met aandacht zijn gemaakt, en voor mij voegt dat heel erg toe aan het genietmoment. Ik doe wat goed voelt en daar zit geen dubbele bodem in, ik kan alleen maar verkopen waar ik zelf achter sta. Het is eigenlijk allemaal heel eenvoudig.”

Marcia Karlas, 1976, eigenaar Mi Casa Su Casa