“Mijn vrouw en ik genieten het voorrecht kleinkinderen te hebben. Ze zijn zes jaar en jonger. Wat wil ik aan hen doorgeven? Niet zoveel. Zij hebben ouders. Die dragen de verantwoordelijkheid om waarden aan hen door te geven. Als wij oppassen, laat ik natuurlijk merken wat liefde is. Ook wil ik gevoel voor geestigheid meegeven. Door grapjes hebben wij plezier met elkaar. Mijn ondervinding is, dat humor in allerlei situaties de druk er wat vanaf haalt. Geestigheid relativeert de serieusheid waarmee wij dikwijls bezig moeten zijn.

Om doorgeven ging het in het werk dat ik heb gedaan. Ik ben namelijk predikant geweest. Bij mijn pensionering zijn wij vanuit Bussum in Baarn komen wonen.

Van jongs af heb ik de bijbelse boodschap meegekregen: “God had de wereld zo lief, dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven”. Hiermee verbonden is de uitnodiging om je aan deze God en aan Jezus Christus toe te vertrouwen en uit Gods liefde te leven. Door het geloof kan ik – ondanks wat er verkeerd  gaat in mijn leven en in onze wereld – met verwachting in het leven staan: vergeving, leven door de dood heen, zicht op een nieuwe aarde met gerechtigheid en vrede.

Dit goede nieuws was de kern van mijn preken en de achtergrond van mijn bezoekwerk onder de leden van de kerk. Preken is mooi werk en je mag het ook na je pensionering blijven doen. De voorbereiding ervan met alle studie is intensieve arbeid. Omdat ik 75 word, ben ik kortgeleden gestopt met het leiden van kerkdiensten. In de kerk kom je dan niet aan de kant te staan. Je blijft voedsel ontvangen voor je christen zijn en het is welkom als je een bepaalde  activiteit wilt doen. Zo draag ik in de Pauluskerkgemeente nog mijn steentje bij.”

Tekst: Jos Haakman, foto: Hilde Sneep