“Wouter en ik hebben allebei een passie voor oude dingen, Wouter met zijn jaren ‘50 bromfietsverzameling en ik met mijn brocante. Die passie hebben we altijd al gehad, daarin hebben we elkaar echt gevonden. Voor ons huwelijk sleepten we al oude dingen aan. We hadden een paar nieuwe meubels, maar binnen vijf jaar hadden we die al vervangen door oude spullen. Dat was toen heel gek als je dat deed, iedereen deed dat juist weg in de zestiger jaren. Er was dus ook heel veel van, we konden vaak voor een habbekrats iets kopen.
Veel van wat we nu hebben staan, hebben we bij de kringloop gevonden en ook op vakanties in Frankrijk. Vroeger toen dat nog mocht, haalde Wouter ook dingen van de stort, dan ging hij daar naartoe om te scheumen.
Brocante moet een beetje sleets zijn, het liefst Frans, een beetje lichtvoetig en met humor. Het moet geleefd hebben. Aan alles wat hier staat, zit een verhaal vast. Er staat ontzettend veel in de huiskamer, toch probeer ik altijd om de inrichting strak en rustig te houden. Als ik iets nieuws koop, ben ik wel een dag zoet om dat een plekje te geven.
Vroeger hield ik de trends altijd bij in de woonbladen. Nu volg ik ook via internet een aantal besloten groepen over brocante op Facebook. Daardoor heb ik heel leuke contacten opgedaan, er zitten over het algemeen heel gezellige mensen in die groepen. Soms komen ze weleens bij me langs, als ze in de buurt moeten zijn. Wat dat betreft is er een wereld voor mij opengegaan, ik zou niet meer zonder mijn iPad kunnen.”
Tekst: Hanneke Kiel, foto: Hilde Sneep