Voor mij zijn er meerdere betekenissen van ‘thuiskomen’. Hoe vreemd is het om te merken, dat je als Nederlander ook kunt thuiskomen in Stuttgart, Brussel en New York. Door verhuizingen met man en kinderen stond op dat moment daar ons hele hebben en houwen, maar… altijd wel met een speciaal ingericht Hollands plekje, met o.a. een houten tulp, een mandje met brieven uit het vaderland en wat Delftsblauwe dingetjes (terwijl ik helemaal niet van Delfts blauw houd!)…

Hoe verder weg ik woonde, hoe meer bleek dat ik toch een heel erg Nederlands Miepje was en ben. Als ik, ver weg wonende, ergens ineens een pak stroopwafels zag liggen konden de tranen zo in mijn ogen springen. Heet dat toch niet een beetje ‘heimwee’? Nu, alweer vele jaren in Baarn wonend, kom ik het dorp binnen via de Escherrotonde of langs Eemlust en denk ik: ‘Heerlijk, ik ben weer thuis, in mijn dorp, dat zo veel voor mij betekent en waar ik nooit meer vandaan ga’.”

Tekst Annette Kraft, foto Hilde Sneep