Vertel eens over … loslaten en thuiskomen
De boekpresentatie van “loslaten en thuiskomen” van Leo Fijen heeft mij tot het volgende geïnspireerd.
Heel bewust begin ik met het woord “thuiskomen”. Thuiskomen deed mij denken aan mijn jeugd in de jaren vijftig tijdens het rijke roomse leven. Een periode van kerk en geloof, waarbij in mijn beleving gezelligheid en gastvrijheid een belangrijk onderdeel was in ons gezin. De periode van zelfstandigheid en een gezin, wonende in een mooie omgeving in het Gooi met twee gezonde kinderen, beide een baan en een eigen woning was een periode dat thuiskomen ook steeds weer bijzonder voelde. Een eigen, maar nieuwe wereld in een tijd dat alles steeds beter werd.
Dan een periode van alleen zijn, waarin voor mij een ontdekkingstocht begint, die overgaat in een pelgrimstocht. Pelgrimeren is voor mij zingevend lopen met ontmoetingen, je gedachten laten gaan en verbindingen zoeken, waardoor nu, dan alleen thuiskomen ook weer een waardevolle kenmerken heeft doordat ik hierover ga schrijven.
Vervolgens een periode, een tweede relatie, die naast de vele mooie momenten ook moeizame momenten heeft gekend, maar toch was thuiskomen, altijd weer het thuiskomen als een positieve ervaring, die in mijn jeugd is gegroeid.
Dan opnieuw voor de tweede maal een periode van alleen zijn, die zich voor mij kenmerkt als een tijd van verdere groei en verdieping. Deze levenservaringen hechten zich vast aan de stevig aanwezige fundamenten. Heel intens beleef ik dat mijn bestaan een feit is maar het leven een kunst. Deze kunst heb ik mede kunnen creëren door mijn schaduw, tijdens mijn pelgrimstochten, te omarmen.
Vanwege de velen veranderende vormen van thuiskomen waarvan de basis is gelegd tijdens mijn jeugd is “loslaten” voor mij onlosmakelijk verbonden met “thuiskomen”.
Vertel eens over … liefhebben
De woorden van het laatste thema zijn voor mij, onder andere zalvende en inspirerende, maar ook woorden met de betekenis van een groot verlangen. Aan de hand een eerder gelezen citaat, ben ik verbindingen gaan zoeken en kwam uit bij het volgende “Als liefhebber van het leven in liefde en liefhebben” voelt mijn bestaan als een feit, dus “er zijn” en probeer van het leven een kunst te maken door te creëren, wat voor mij betekent “actie”. In deze context betekent “liefde” dan voor mij “delen en betrokkenheid” en vervolgens voelt “liefhebben” dan als “omarmen”. Wat betekent dat verder voor mij, persoonlijk in mijn leven.
Als vrijwilliger van enkele maatjes in de gezondheidszorg van onder andere een GGZ-instelling, ervaar ik elke keer weer bijzondere momenten. De wekelijkse ontmoetingen en gesprekken met deze mensen ervaar ik, dat zij mij elke keer weer een spiegel voorhouden. Heel bijzonder om op deze wijze zelfreflectie te kunnen en mogen toepassen. Ook het idee dat zij minder hebben en ik meer, geeft een gevoel van delen. Op deze momenten geniet ik niet alleen van hen, maar ook van mijn intense gevoel van tevredenheid. Niet alleen mijn schaduw omarmen, maar ook deze momenten omarm ik met “liefde” als “liefhebber”.
Vertel eens over … levenswijsheid, wat geef jij door?
Mijn ingezonden verhalen gaan vooral over mijn ontdekkingstocht naar een zinvol bestaan/leven. Een dergelijke tocht kan voor de één een zoektocht zijn, maar voor mij was het vooral een ontdekkingstocht. Bij een zoektocht, zoek je naar iets, maar ik zocht niets, om reden dat ik toch niets zou vinden. Wat ik wel wilde, was me verder laten verrassen, waardoor ik gelouterd verder zou kunnen.
Als “pelgrim” in letterlijke en figuurlijke zin ben ik op weg gegaan om te ontmoeten en tegen te komen. Als pelgrim draag je een rugzak met “levenservaring” die ik als mijn schaduw omarm. Ontdek dat deze schaduw een betekenis kan hebben. Gaandeweg heb ik ervaren, dat ik mijn schaduw in mijn rugzak niet zie, maar wel voel, om te beseffen dat ik die nodig heb gehad, om verder te kunnen groeien en te verdiepen. Mijn bestaan is een feit maar het leven is een kunst. Levenswijsheid betekent voor mij dan ook kunst en wordt op deze wijze kunst van onschatbare waarde. Deze ontdekking heeft mijn bestaan gevoed tot “levenskunstenaar” maar ook “levensgenieter”.
Geïnspireerd door dit alles, ontdek ik verbindingen in woorden om soms tot een gedicht (triolet) of zomaar een tekst te komen
Stilte
De stilte van deze week
voorafgaande aan de “stille” week
een ongekende ervaring
heel langzaam
dringt de stilte tot mij door
in de stilte kun je alles kwijt
de stilte geeft je energie en
ervaar dat door stilte
nieuw leven is ontstaan
stilte is ook luisteren
naar meer dan stilte,
niets horen
maar ook loslaten
waardoor je heel dicht bij jezelf komt en
dan iets voor anderen kunt betekenen
Loslaten geeft houvast
loslaten is een werkwoord
met meerdere betekenissen
vergeven, vertrouwen, laten vallen
loslaten is een werkwoord
soms een moeilijk proces
oefenen en volhouden zijn ook werkwoorden
loslaten is een werkwoord
met meerdere betekenissen
Vertel eens over … feest
“Het is donderdag 10 oktober 1996. Ik word 50 jaar dus ga ik “Abraham” zien. Mijn verjaardagsfeest was thuis gepland op zaterdagavond 12 oktober.
Mijn verbazing was groot, toen ik nietsvermoedend op vrijdagavond naar het voormalige gemeentehuis in Huizen werd gelokt. Volgens mij was ik uitgenodigd voor een lezing samen met mijn echtgenote. Aldaar aangekomen liepen wij naar de betreffende zaal, opende de deur, een nogal donkere ruimte, toen opeens, in het volle licht, in een zaal met familie, vrienden en bekenden. Heel verrassend, dus ik stond even sprakeloos, maar al gauw drong het tot me door, dat dit een echte verrassing was. Een heel mooi feest met familie en vrienden, maar ook mensen die ik al een hele tijd niet had gezien. Wat bijzonder! Het echte bijzondere kwam pas ruim twee maanden later want toen vertrok de moeder van mijn kinderen naar elders.
Nu 20 jaar later, want onlangs ben 70 jaar geworden in een goede gezondheid als een tevreden en bevoorrecht mens. In die twintig jaar ben ik enorm gegroeid naar een geestelijke rijkdom, die steeds maar verder groeit en besef dat je deze rijkdom niet meer kunt verliezen. Iets dat met een feest begint, vervolgens afscheid en opnieuw een feest als “rijk” mens.”
Vertel eens over …. jouw reis
“Er kwam iets anders voor terug, de binnenkant, wat een ontdekking!”
“Niet jij kiest de weg, maar de weg kiest jou. De keuze is dus niet de weg, maar de wijze hoe je die weg verder gaat. Gaandeweg is deze weg voor mij steeds duidelijker geworden. Door mijn schaduw (tegenslagen) en mijn bijzondere en waardevolle ontmoetingen op die weg.
Het gevolg is een ontdekkingstocht, die uiteindelijk is uitgekomen bij Franciscus van Assisi. De ontmoeting met andere vormen van spiritualiteit. Het proces dat volgt, is niet alleen boeiend maar voelt ook heel waardevol en verdiepend, de buitenkant gaat vervagen en verdwijnt, er kwam iets anders voor terug, de binnenkant, wat een ontdekking!
Daarna kwam het idee om de pelgrimstocht naar Santiago te gaan lopen. In het teken van dankbaarheid, het begin van een mooie ‘loopbaan’ als pelgrim. Vervolgens een pelgrimstocht van Florence via Assisi naar Rome in het teken van vertrouwen. Bij deze pelgrimstocht groeide het gevoel, dat als we echt de diepten van ons leven in durven gaan, wordt de schaduw die we met ons meedragen, verzacht en gaat stralen. Hoe meer we onze beperkingen gaan aanvaarden en ons overgeven aan de diepten in ons, des te beter draagt deze diepte ons. Andere pelgrimstochten volgen.”
Vertel eens over … een nieuw begin
“Na een heftige gebeurtenis in mijn leven ben ik naast schrijven, als een soort verwerking van mijn verdriet, niet alleen gaan pelgrimeren, maar heb ik tegelijkertijd ook belangstelling gekregen voor zingeving. Door het schrijven kreeg ik een beeld van een periode die achter mij lag en door de zingeving ontstond een bewustwordingsproces, dat ik had geleefd in een omgeving, waarin de buitenkant belangrijk was, terwijl het in het leven om de binnenkant gaat, naast genieten.
In die periode kwam ik door een fusie ook nog te werken in een omgeving waarin geld en macht belangrijk waren, dus ook weer de buitenkant. Een moment van keuzes maken. Door mijn zingevende interesse was het voor mij toch mogelijk om in die wereld te kunnen blijven werken, terwijl de binnenkant voor mij als persoon toch steeds belangrijker is gaan worden. Het is een contrast maar door het pelgrimeren ben ik heel dicht mezelf gekomen en ben de confrontatie aangegaan om met deze contrasten toch mooie verbindingen te kunnen leggen. Vervolgens ben ik in die periode ook nog vrijwilligerswerk gaan doen in de gezondheidszorg. De verbanden die ik met deze activiteiten weer heb kunnen leggen, hebben geleid tot een tevreden persoon.”
Vertel eens over …. thuiskomen
“Na het volbrengen van mijn jaarlijkse pelgrimstocht is het altijd weer even wennen als ik thuiskom. Alleen lopen met uitsluitend een rugzak, in gedachten, genieten, maar ook ontmoeten. Kortom zingevend wandelen. Hierdoor kom je heel dicht bij jezelf waardoor ook heel confronterend, maar je krijgt er veel voor terug.
Door mijn ontmoetingen leg ik ook weer verbindingen met mijn vele gedachten. Het maakt mijn ontmoetingen niet alleen waardevol maar door al deze ervaringen krijg ik veel inspiratie om te gaan schrijven.
Een bijzondere ervaring was voor mij tijdens mijn verblijf in Taizé, een oecumenische plek in Frankrijk waar voornamelijk jongeren komen, maar ook ouderen. Op een middag zat ik op een bankje om wat te gaan schrijven. Mijn “oog” viel toen op een statafel waar een jongen en een meisje in een naar mijn mening diepgaand/ernstig gesprek waren. Het meisje was constant aan het woord en de jongen luisterde aandachtig zonder het meisje te onderbreken. Een tijdje heb ik dat gadegeslagen en toen kwam de jongen wellicht met waardevolle antwoorden waar het meisje tevreden over leek te zijn. Voor mij was dit tafereel een vorm van zelfreflectie namelijk “luisteren”.”
Vertel eens over wat je doet
“Kwetsbaarheid is een teken van kracht”
“De lezers van een nieuwsbrief werd de vraag gesteld: “Heeft u ook een dierbaar bezit waarover u iets kunt vertellen?” Mijn antwoord: het door mijn vader geschreven levensverhaal, kortgeleden in boekvorm verschenen voor familie, mede ingegeven door mijn eigen biografie in afrondingsfase.
Naast het feit dat het voor het nageslacht een bijzonder document is, waren er voor mij nog twee redenen, n.l. de titel van het boek “het verhaal van een domme boerenzoon”, maar ook de verschillend en overeenkomsten tussen mijn vader en mezelf in positieve en negatieve zin.
Over de titel heb ik mede ten behoeve van mijn (klein)kinderen een eigen uitleg hierover gegeven. Gezien alle omstandigheden heeft mijn vader oprecht vanuit zijn gevoel voor deze titel gekozen, zonder aanhalingstekens. Persoonlijk heb ik dit vertaald naar twee woorden: ‘eenvoud’ en ‘kwetsbaarheid’. Een leven in eenvoud waardoor je dicht bij jezelf komt, maar tegelijkertijd (on)bewust ook zijn kwetsbaarheid heeft getoond. Kwetsbaarheid is zeker niet een teken van zwakte, maar juist van moed, betrokkenheid, betekenisvolle verbindingen en uitdagingen aangaan. Kortom: kracht tonen.
Van dit gebeuren is een interview afgenomen en zijn foto’s gemaakt. Dit alles heeft een indruk bij mij achtergelaten dat het boek van mijn vader officieel is uitgegeven.”
Teksten: Jan Veltman
Foto: Hilde Sneep